Şeytan Sütunu Sant’Ambrogio Bazilikası; Milano’ya gelip Yeşil hatta giderseniz, S. Ambrogio adında bir durak var. Metro hattının yukarısında , İngiliz dünyasında Saint Ambrose olarak daha iyi bilinen, adını taşıyan azize adanmış bir bazilika (belirli bir tür Hıristiyan kilisesi) bulacaksınız .
379 yılında kutsanan (yazım hatası değil, yaklaşık 1640 yaşındadır) ve 2. yazıtlar. Ancak bu bir tarih sitesi değil, bu yüzden size onu çevreleyen efsaneden bahsetmeme izin verin.
Bazilikanın girişinin solunda, küçük bir meydanın ortasında, bölgedeki diğer binalardan tamamen farklı bir tarzda duran tek bir sütun vardır. Bu sütun Milanlılar tarafından Şeytan Sütunu ( Colonna del Diavolo ) olarak bilinir ve Milano’nun en eski ve en sevilen efsanelerinden birinin parçasıdır.
Hikayeye göre, Sant’Ambrogio (o sırada henüz aziz değildi, ama sadece basit bir piskopos) bazilikanın bahçesinde dolaşırken Şeytan’ın kendisi ortaya çıktı. O ve Ambrogio bir süredir sorunlar yaşıyorlardı, anlıyor musunuz, tüm baştan çıkarıcı işler ve azizin kilisesini kurma sürecinde tüm bir şehrin sorumluluğunu üstlenmesi.
Ambrogio o zamanlar çok büyük bir olaydı – bir kutsal adam ve inanılmaz derecede becerikli bir politikacının karışımını düşünün – bu yüzden Şeytan onu yozlaştırmak için çok zaman harcadı, bu da piskoposu sonsuza kadar kızdırdı. Ve böylece, pratik bir problem çözücü olan Ambrogio, Şeytan’ın kıçına tekme attı ve onu sütuna çarptı, burada boynuzları sıkışıp aşağıdaki gizem kokan resimde gördüğünüz delikleri oluşturdu.
Şeytanın bütün gece kendini serbest bırakmaya çalıştığını, şafakta pes ettiğini ve kükürt kokulu bir dumanın içinde kaybolduğunu söylüyorlar. Ve o günden beri, Paskalya arifesinde, onu bazilikanın önünden geçen bir arabada günahkarların ruhlarını cehenneme sürüklerken görebilirsiniz. Görünüşe göre efsane, tatiller geldiğinde az sayıda Satanist ziyaretçiyi çekecek kadar ünlü.
“… o günden beri, Paskalya arifesinde, onu bazilikanın önünden geçen bir arabada günahkarların ruhlarını cehenneme sürüklerken görebilirsiniz.”
İtalyan folkloru
Ve bir hikaye var, ama insan ne kadar şüpheci olursa olsun, yine de mantıkla inkar edilemeyecek bir şey var: bazilikanın önünde binanın geri kalanıyla hiçbir ilgisi olmayan bir sütun var. Nereden geldi? Neden orada bitti? Ve daha da önemlisi, bu tuhaf takma adı ve hikayeyi nasıl edindi? Bununla ilgili bazı kaynaklar bulmuş olsam da, ayrıntıların çağlar boyunca biraz bulanıklaşabileceğini unutmayın.
Öyleyse, söylendiği gibi, bunu bir miktar tuzla alın. Folklor neredeyse her zaman ağızdan ağza aktarılan bir şey olduğundan, tarih boyunca sürekli olarak gelişir ve değişir – ve sütunun nasıl ortaya çıktığını ve kendine özgü efsanesiyle nasıl sona erdiğini söyleyebilirken, aradaki neredeyse her şey biraz daha fazlasıdır. spekülasyon.
Peki Sütun nereden geldi? Her şeyden önce Orta Çağ’dan değil; MS 2. yüzyıla kadar uzanan bir Roma harabesidir. Ve kimse onun hakkında pek bir şey bilmese de, orijinal kullanımı hakkında bir iki şey biliyoruz. 14. yüzyıldan Milanlı tarihçi Galvano Fiamma‘nın (sizinki gerçekten kötü tercüme edilmiş) sözlerinde;
Romalıların Kralı, Basilica Ambrosiana’da İtalik Krallığın tacını almak istediğinde, imparator önce Basilica Ambrosiana’da duran mermer sütuna yönelecek ve Angera kontlarından biri İmparator’a bir dua İmparator, dünyevi ve ruhani konularda Papa’ya ve Roma Kilisesi’ne itaat edeceğine yemin edecek … Ardından Başpiskopos veya Sant’Ambrogio Başrahibi, onu İtalya Kralı olarak demir taçla taçlandıracak. Bu yapıldıktan sonra İmparator, adaletin ne kadar doğru olacağını belirtmek için kollarını düz mermer sütunun etrafına saracaktır.
Milanlı tarihçi Galvano Fiamma
Sanırım bunu iyi hallettim, son cümle hariç – bunu “doğru” kelimesinin iki farklı anlamı olarak düşünün. Sütun aslen bir Alman Roma İmparatorunun Kilise tarafından İtalya Kralı olarak taç giyebilmek için pagan dinini reddetmesini ifade eden sembolik bir ayinin parçasıydı ve sizi burada durdurmama izin verin: Ne düşündüğünüzü biliyorum. ve haklısın İmparatorların bunda samimi olmalarına imkan yok, değil mi?
Eh, değillerdi – törenin daha fazla güç için boş bir siyasi hareketten başka bir şey olmadığı şimdiye kadar hemen hemen kabul edildi ve dahil olan herkes bunu biliyordu. İmparator biliyordu, Başpiskopos biliyordu, Papa biliyordu, töreni uzaktan izleyen sıradan halk bile biliyordu. Ve sıradan halk asla unutmaz.
İşte o zaman sütun Şeytan ile ilişkilendirilmeye başlandı. İnsanlar bu hareketin ne kadar boş ve göstermelik olduğunu biliyordu ve sütunun adı, tepedeki güçlü insanların ikiyüzlülüğünü yansıtmak için Şeytan Sütunu olarak yeniden adlandırıldı.
En azından çoğu insanın düşündüğü bu; hikayenin bulanıklaştığı yer burasıdır. Sütunun hikayesinin tarihsel köklerinden folklora nasıl geçtiğine dair herhangi bir bilgi bulamadım – ve bu aslında çok mantıklı. Folklor sözlüdür, gelenektir ve sürekli gelişmektedir; evrimini takip etmek genellikle imkansıza yakındır. Herhangi birinizin herhangi bir fikri var mı? Yorumlarda veya Twitter’da #FolkloreThursday etiketiyle bana bildirin. Şimdilik, bu şehirden alabildiğim her zerre folkloru sıkıştırmaya geri döndüm.
