Huzursuz Hayaletler ve Kara Köpekler; Hergest’li Sir Thomas Vaughan, Güllerin Savaşları’nda Yorkistler için savaşan Herefordshire’lı bir toprak sahibiydi. 26 Temmuz 1469’da Edgecote Moor yakınlarındaki Northamptonshire’daki Danesmore savaşında Warwick Kontu’nun güçleri Kral IV. Edward’ın güçlerini yendiğinde esir alındı. Savaştan sonra Sir Thomas, 69 yaşında Banbury’de başı kesildi. Gelenek onun kötü bir adam olduğunu söylüyor, ancak gizem bunu destekleyecek belgesel kanıtların olmaması, ‘Kara Vaughan’ adının tavrından çok siyah saçına bir yorum olabileceğini düşündürüyor. Ya da benzer geleneklerde olduğu gibi, ancak ölümünden sonra bazı ‘olaylar’ yaşanmaya başlayınca uygulanır.
Yerel efsaneye göre, başsız bedeni geri getirilip Herefordshire ile Galler arasındaki sınırda Kington’daki St Mary’s Kilisesi’ne gömüldükten sonra, Black Vaughan kasaba halkını kasıp kavuran huzursuz bir ruh olduğunu kanıtladı. Efsaneye göre, atlara eziyet eden ve kaçmalarına neden olan bir sinek gibi birçok biçimde ortaya çıkıyor; büyük siyah bir köpek; kiliseye giren ve cemaati korkutan siyah bir boğa. Sör Thomas şu ya da bu şekilde yakınlardaki kırsalda geziniyor, eve dönerken arabalarına atlayarak kadınları korkutuyordu. Çimlerde çıplak yamalar şeklinde yaptığı ziyaretlerden sonra yerde fiziksel izlenimler bıraktığı söyleniyor.
Sonunda, kasaba halkı bu yerel sıkıntıyı çözmek için akıllarının ucunda, on iki yerel din adamı ruhları yatıştırmak ve Kington sakinlerine biraz huzur vermek için çağrıldı. Böylece, Kara Vaughan’ın ruhunun küçültüldüğü ve bir enfiye kutusuna kapatıldığı ve ardından Hergest Havuzunun dibindeki büyük bir taşın altına gömüldüğü kutsal bir tören düzenlendi.
Tüm folklorda olduğu gibi, hikayede yer alan gerçek miktarını değerlendirmek zordur, ancak Vaughan efsanesinin gücü devam etmektedir ve son zamanlarda kiliseye gelen bir ziyaretçinin havada boğa benzeri bir hayalete tanık olduğu söylenir.
Sir Thomas Vaughan’ın karısı, Cadwgan ap Dafydd’ın kızı Ellen Gethin’di ve bu nedenle yakın Galler bağlantıları vardı. Leydi Ellen kendi folkloruna tabiydi ve kendisine Korkunç Ellen adını kazandırdı. Yerel bir okçuluk toplantısında erkek kılığına girerek kuzeninin erkek kardeşini öldürmesine misilleme olarak kuzeninin kalbine bir ok attığı söylenir. Terrible Ellen’a karşı her zaman gizli bir hayranlık duymuşumdur.
Sir Thomas ve Leydi Ellen Vaughan’ın muhteşem kaymaktaşı ve mermer mezarı bugün yan şapelde, Kington’daki kiliseye girerken hemen sağınızda görülebilir. Mezarın dört bir yanı aziz ve melek figürleriyle çevrilidir ve ayrıntılı karı koca heykelleri vardır. Heykeller oldukça ayrıntılı, ancak ne yazık ki Leydi Ellen’ın ayaklarında ve Thomas Vaughan’ın ayaklarının dibinde yatan köpeğe bir miktar hasar verilmiş.
Vaughan’ın mirası, evin tepesinde kendi odası olduğuna inanılan Sir Thomas Vaughan’ın arkadaşı olan Hergest Mahkemesi’nin kara köpeğinin hikayesiyle devam ediyor. Köpeğin o zamandan beri Vaughan ailesinin nesillerini rahatsız ettiği ve yaklaşan ölümü belirtmek için önlerinde göründüğü söyleniyor. Sir Arthur Conan Doyle’un Sherlock Holmes hikayesi The Hound of the Baskervilles’i Hergest kara köpeğinin hikayelerine dayandırdığı yaygın olarak düşünülmektedir . Sir Arthur’un Hergest Mahkemesinde kaldığı bilindiğinden ve muhtemelen Eardisley’den yakındaki Baskerville ailesini duyduğundan, belki de hikaye gerçeğe dayanmaktadır. Bu çok yerel spekülasyon ama kanıt yok.
Hergest Court, Kington’ın bir veya iki mil dışında, şimdi orijinalinden çok farklı olan, 15. yüzyıldan kalma etkileyici bir malikanedir. Özel mülkiyete aittir ve bu nedenle halka açık değildir.
Bu vahşi ve ıssız bir alandır ve kesinlikle görülmeye değerdir. Kara Vaughan ve Korkunç Ellen’la, hatta Hergest kara köpeğiyle karşılaşıp karşılaşmayacağınız tamamen başka bir konu.
